-
1 wywołać pożar
проявить пожарOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wywołać pożar
-
2 wywołać
глаг.• будить• возбуждать• вызвать• вызывать• выкликать• звать• звонить• именовать• кликать• кликнуть• назвать• называть• наименовать• обзывать• окликнуть• побуждать• подзывать• позвать• призвать• призывать• скликать• созывать* * *wywoła|ć\wywołaćny сов. 1. вызвать;\wywołać ucznia do tablicy вызвать ученика к доске; \wywołać zachwyt вызвать восторг; \wywołać pożar вызвать пожар; \wywołać rumieniec заставить покраснеть; \wywołać bójkę затеять драку; \wywołać awanturę поднять скандал (шум);
2. фото проявить;● \wywołać wilka z lasu накликать беду
* * *wywołany сов.1) вы́зватьwywołać ucznia do tablicy — вы́звать ученика́ к доске́
wywołać zachwyt — вы́звать восто́рг
wywołać pożar — вы́звать пожа́р
wywołać rumieniec — заста́вить покрасне́ть
wywołać bójkę — зате́ять дра́ку
wywołać awanturę — подня́ть сканда́л ( шум)
2) фото прояви́ть• -
3 spowodować
глаг.• вызвать• вызывать• выкликать• наносить• натворить• причинить• причинять• производить• травмировать* * *spowodowa|ć\spowodowaćny сов. со вызвать что, стать причиной чего;\spowodować pożar вызвать пожар; \spowodować katastrofę стать причиной аварии (катастрофы)
+ wywołać* * *spowodowany сов. coвы́звать что, стать причи́ной чегоspowodować pożar — вы́звать пожа́р
spowodować katastrofę — стать причи́ной ава́рии (катастро́фы)
Syn:
См. также в других словарях:
pożar — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. pożararze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niekontrolowane rozprzestrzenianie się ognia prowadzące do zniszczenia budynków, pojazdów, lasów, traw itp. : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożar — m IV, D. u, Ms. pożararze; lm M. y «palenie się budynków, lasów; ogień ogarniający dużą przestrzeń» Spowodować, wywołać, wzniecić pożar. Stłumić, ugasić pożar. Pożar wybucha, wzmaga się. Pożar ogarnął, strawił coś. przen. Pożar uczuć. Pożar wojny … Słownik języka polskiego
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego
